Aslında benim anlatmak istediğim bizi yönetenlerin kamu malı ile ilgili tutum ve davranışları.  Zamanın padişahı idam cezası almış birinin son arzusunu sorar, suçun neydi.  Efendim ben çok açtım karnımı doyurmak için armut çaldım der,  Zabit kuvvetleri beni yakaladılar,  Mahkeme kararını da idam cezası olarak verdi,  Sonra zat ı alinizin karşısındayım.  Efendim yalvarıyorum size noulursunuz beni affedin ben garip fakir kimseye zararı olmayan biriyim der.  Fakat padişah kabul etmez, kamu malı,  cezan uygulanacak.  Hırsız efendim der aslında bende bir armut çekirdeği var ektikten üç ay sonra meyve veriyor ve bu meyveler altına dönüşüyor,  Ama bunu ekecek kişinin kamu malını çalmamış olması yani bu yönüyle günahsız olması lazım onun için size vereyim siz ekin bende üç ay hapishanede kalayım der.  Üç ay sonra meyve çıkar ve altına dönüşür ise beni affeder yoksa cezama razıyım der.  Padişahın gözleri büyür tam elini uzatacak olurki durur,  Sırayla  Döner sadrazama sen ek der  Sadrazam biraz düşünür,  Döner şeyh_ül islama sen ek der Şeyh _ül İslam da biraz düşünür,  Döner kadıya sen ek der  İdam cezası veren kadı bile hık mık eder.  Padişah döner adama affedildin çık git der Sonra iki eliyle kafasını tutar var gücüyle bağırmaya başlar.  Peki ne diye bağırır Varın siz karar verin  Şimdi   Kamu kamunun olmalı  Onunda sahibi adeletli kanunlar olmalı.  Kişilerin değil.  Şimdi ülkemizde yaşananlar iyi incelenmeli yaralar hızla sarılmalı.  Çünkü Devlete Liyakat yakışır.  Biraz sabır.